Jan en Aafke fietsend door Canada
Halifax, 10 september 2008We staan klaar om naar het vliegtuig te gaan met de taxi. Maar de taxichauffeur kijkt mismoedig naar de twee grote stukken bagage: de dubbelgevouwen tandem en het fietskarretje. Dat gaat niet in de kofferbak van zijn toch wel grote taxi. “You need a van!” Ja, dat had Jan ook bij het bestellen aan de taxicentrale doorgegeven! We hebben zeker een groter type taxi nodig.Even later kwam die ‘van’ voorrijden waar de fiets met de tassen achterin konden en het karretje op de achterbank. Jan op één bil ernaast; Aafke ruim en gemakkelijk voorin. Na aankomst op 2 september in Halifax in het H.I. Hostel, dat schitterend in de oude stad en de haven ligt, hebben we ons eerst een dag beraden over hoe we de vrije week zouden doorbrengen. Fietsen kon niet meer vanwege de totaal versleten kettingen en tandwielen en om een week in de stad rond te banjeren; daar hadden we geen zin in. We hebben een auto gehuurd en zijn een stuk van de ‘Vuurtorenroute’ terug gereden. De bergen voelen in een auto toch heel anders dan op de fiets! Overigens brengt dat rijden in een auto niet alleen voordelen met zich mee! Heel vaak zagen we prachtige dingen onderweg, maar was er geen ruimte om de auto langs de kant te zetten! Dat kon met de fiets dan weer wel! We gingen naar Peggy’s Cove – een soort Marken – ; een zeer toeristisch, maar toch wel authentiek vissersdorp, waar vooral de vuurtoren een veel gefotografeerd object is. We hebben gekampeerd op het prachtige Graves Island Provincial Park, dat we na ons avondeten volledig in een omringende mist terugvonden. Op ons gemak zijn we toen naar de noordkant van Nova Scotia overgestoken naar Windsor, waar we een prachtig oud herenhuis bezochten. De eigenaar was ook een goede amateurwielrenner. Aanvankelijk op de hoge Bi, waar Jan voor de foto op klom. Dat rijdt wel iets anders dan de fietsen van tegenwoordig met 24 tot 30 versnellingen. De volgende dag langs de noordkust hadden we af en toe geen zicht door de regen; een staartje van de orkaan Hanna, maar in de auto zit je droog. ’s Middags gingen we over binnenweggetjes terug richting Halifax. Onderweg bezochten we weer een museum dat bestond uit een oud landhuis, maar dit kon niet tippen aan het huis van de ondernemer in Windsor. Op maandag (het is vandaag woensdag) hebben we de auto weer afgeleverd en de fiets in kartonnen dozen gepakt. We hadden de Citadel en Pier 21 (waar 1,5 miljoen immigranten de eerste voet aan Canadese wal zetten)) al bezocht. Gisteren zijn we naar het Point Pleasant Park gegaan en vanmorgen hebben we de mooie Public Gardens bekeken; zoveel rust en ruimte midden in de oude stad! Tel daarbij de altijd levendige haven. Het is duidelijk dat Halifax veel te bieden heeft. Maar wij gaan toch – na bijna vier maanden – toch graag weer naar huis. Het vliegtuig brengt ons direct (dat wil zeggen: zonder tussenlanding) naar Frankfurt, waar Yvonne en Marco ons opwachten om ons naar huis te brengen. Wij danken u voor de belangstelling tijdens onze tocht, uw emails (die wij allemaal gelezen hebben, maar door tijdgebrek niet allemaal konden beantwoorden), de webmasters (die zorgden dat onze verslagen steeds weer op de website geplaatst werden) en niet in het minst alle sponsoren (klein en groot), die ervoor hebben gezorgd dat een geweldig bedrag (nu ong. € 28.000,00) kan worden overhandigd aan de drie goede doelen. Maar de sponsorwerving is nog niet ten einde. De Rotaryclub Ede-Hoekelum organiseert op zaterdag, 25 oktober 2008, aanvang 18.00 uur, een fantastisch HERFST GALA EDE in De Reehorst. Voor kaarten en/of sponsorpakketten kunt u contact opnemen met Bart-Jan Witschge. Een laatste groet vanuit Canada van Aafke en Jan Keijzer |