Jan en Aafke fietsend door Canada
Selkirk, 30 juni 2008Vandaag gunnen wij ons een rustdag. Na vertrek uit Prince Albert hebben we al weer 9 dagen gefietst.In Preeceville verwachtten we met een dag de grens met Manitoba te kunnen halen. Nou niet dus! De wind zat tegen en bij tijd en wijle een buitje werkte ook niet mee aan het moraal. In Canora heeft de mevrouw van de VVV ons met het standbeeld van de Ukraïnse dame op de foto gezet. We komen in deze streek heel veel uitingen van de Ukraïnse emigranten tegen. De dag eindigt in Kamsack, waar we een kamer willen huren in een motel. Maar het motel is vol; dan maar onze tent opzetten op de camping achter het motel. Toen de receptioniste hoorde van de tocht en de sponsordoelen verscheurde ze spontaan het inschrijfformulier en mochten we gratis een nacht kamperen. Bovendien was er nog Internet-toegang ook. Dat verwacht je hier weer helemaal niet. De volgende dag is het weer goed. We nemen een andere route dan gepland en fietsen over Hwy 5 nog een flink stuk in Saskatchewan. Twee kilometer voorbij Togo staat plotseling het bord van Manitoba. De weg is de hele dag vlak behalve in het begin van deze nieuwe provincie. Daar gaan we door een diep rivierdal. Wanneer we omkijken zien we nog net een beer de weg oversteken. In Manitoba vinden ze het veiliger om de vluchtstrook uit te voeren in gravel. We rijden nu dus op de rijbaan! Dat is hetzelfde als in Siberië! De automobilisten merken ons echter wel op en gaan ruim om ons heen (vooral de beroepschauffeurs op die grote trucks) of blijven achter ons rijden bij tegenliggers. In Grandview kamperen we op de gemeentecamping in het sportpark. We kunnen douchen in één van de kleedkamers van een grote ijshal! In Dauphin bekijken we een kinderoptocht met doedelzakspelers (het einde van het schooljaar). Wanneer we in Rainbow Beach de tent neerzetten dreigt aan de horizon een grote onweersbui. Om 18:00 uur barst hij los. Tot 22:00 uur blijft het regenen en onweren. De warme maaltijd schiet erbij in. De volgende ochtend overzien we het slagveld om de tent. We kunnen nog maar aan één kant uitstappen. Verder staan er rondom plassen! Maar de tent zelf staat droog. Onderweg naar Lake Manitoba Narrows doen we inkopen in Ste. Rose du Lac. Hier staat een replica van de grotten van Lourdes. We moeten in deze streek steeds zorgen dat de voedselvoorraden aangevuld zijn, want het kan zomaar gebeuren dat de volgende plaats op de kaart totaal niets voorstelt. De weg naar The Narrows was net vernieuwd, maar we hebben er niet van genoten. We konden nergens de tandem tegenaan zetten en toen we een keer stopten, besprongen de langpootmuggen ons bij duizenden. Geen wonder dat ze zo agressief waren; even later zaten we in een gordijn van water. Een uitloper van een onweersbui die gelukkig voorlangs dreef. In The Narrows (op kaart een redelijk plaats) was eigenlijk niets, maar het restaurant was verrassend goed. Anders dan andere dagen stond er de volgende morgen al een harde wind, maar in de bosrijke omgeving van The Narrows konden we niet goed bepalen uit welke hoek. Het bleek pal uit het noorden te zijn. Voor de eerste 40 km was dat niet gunstig. We werden tussen de meren bijna van de weg geblazen, maar de volgende 60 km naar het zuiden over Hwy 6 was een eitje! In vliegende vaart bereikten we een boerencamping in Oak Point. Met een gratis ontbijt vertrokken we de volgende morgen uit Oak Point verder naar het zuiden over de '6' tot Warren. Daar zagen we voor het eerst sinds Vancouver een heel gezin op fietsen (de jongste in een fiets/wandelkar achter de fiets van vader). Op Hwy 67 naar Selkirk komen we de eerste bloeiende koolzaadvelden tegen. Het seizoen is hier al wat verder dan in het noorden. In Selkirk staan we op een volle camping in het gemeentepark. Morgen (1 juli) is het Canada Day; dan is alles gesloten. Iedereen heeft vrij en de schoolvakanties beginnen. Dan zullen ook de campings wel voller worden dan tot nu toe. Hopelijk is er voor ons kleine tentje altijd wel plaats. Groetjes van Aafke en Jan |