Jan en Aafke fietsend door Canada
Hubbards, 31 augustus 2008De overtocht van Saint John naar Digby over de Bay of Fundy ging perfect, ondanks de plotseling opkomende mist bij het vertrek. We zaten in een zaal waar op een groot tv-scherm de Olympische Spelen getoond werd. Boeiende atletieknummers met een Belgische winnares bij het hoogspringen. Minder boeiend was het verhaal over de walvissen, dat we op het achterdek aanhoorden. De dame deelde verrekijkers uit om de walvissen te spotten. Maar waar ze anders altijd hier rondzwommen in dit voedselrijke water; vandaag even niet!In Digby streken we neer op een leuke kleine camping en aten we aan de haven in een visrestaurant. De volgende dag begon de tocht naar het binnenland van Nova Scotia. Daar hadden we niet zulke hoge verwachtingen van, maar ook weinig informatie. We volgden een andere route dan gepland. De weg langs de Bear River was prachtig, maar zwaar. De Bear River is een getijdenrivier, die bij eb bijna droog valt. Heel bijzonder om dat diep landinwaarts nog te zien. Bij de volgende camping regende het vanaf 2 uur 's nachts tot de volgende ochtend 10 uur. We hebben geen haast, dus maken we van die dag maar een rustdag. 's Middags schijnt de zon en zitten we heerlijk aan het strand (waar een schildpad zijn eieren onder het zand heeft gelegd). In het Kejimkujik National Park kun je het beste met een kano terecht. Grandioze tochten maken langs de vele primitieve campings die ze hebben aangelegd. Dat was ons teveel van het goede; wij hebben ons beperkt tot een rondwandeling langs de Mill Falls. In het volgende dorp, Caledonia, namen we onze intrek in een hostel. Toen we vertrokken nam de eigenaresse een foto van ons in vol ornaat: die komt op haar fotogalerij te hangen. Ze was apetrots dat ze ons in haar huis mocht ontvangen. Zo ook de eigenaresse van een restaurant. Toen ze hoorde waarvoor we de tocht maken, bood ze spontaan het ontbijt gratis aan. Na Bridgewater was de weg heel erg slecht. We naderden de kust van de Atlantische Oceaan. En die verwelkomde ons in stijl: met oceaandepressies! Op 27 augustus om 14.00 uur reden we Lunenburg binnen en boekten we een huisje in het Atlantic View Motel & Cottages. We hebben de tocht van Coast tot coast gemaakt! Met nog 100 km voor de boeg hebben we een rustdag in Lunenburg genomen. Dit stadje bevat veel historische gebouwen en heeft de status van Historisch Erfgoed van de UNESCO. Zeker een wandeling waard. Daarna reden we langs de kust de Lighthouse Route tot Hubbards. Een route langs de kust; veel havenplaatsen en mooie, goed onderhouden huizen. Opeens ook veel vakantiegangers op de weg en een volle camping. Het blijkt een lang weekend te zijn met 1 september, waarop de Canadezen Labour Day vieren. Dat merken we ook door het gedrag van een paar campinggasten. Tot 5 uur duurt het tot het stil is. En wij hebben tot die tijd geen oog dicht gedaan. Dat gedrag zijn we al die tijd niet eerder tegen gekomen! We probeerden onze vlucht van 10 september te vervroegen naar 3 september, maar dat vliegtuig zit al vol. We plakken er in Hubbards dus nog een paar vakantiedagen tegenaan. Op onze wandeling over de Aspotogan trail bleef ons een zware onweersbui bespaard. Op 2 september gaan we naar ons eindpunt in Halifax. Hoe het ons die laatste week vergaat, leest u een volgende keer. Groet van Aafke en Jan |