Jan en Aafke fietsend door Canada
Turtleford, 15 juni 2008.Vandaag waren de weergoden ons eindelijk gunstig gezind. De hele dag droog en een stevige westenwind in de rug. Alleen de beklimming om uit het dal van de North Saskatchewan River te komen was teveel van het goede. Om na 130 km nog een klim van 9° op te gaan met 45 kilo bagage achter je aan; daar protesteerden de benen tegen.In de laatste dag over Icefields Parkway naar Jasper hebben we geen geiten gezien, maar wel staarde een bighorn schaap ons dreigend aan over de vangrail. Even verder lag een heel gezelschap rustig te herkauwen. Deze lieten zich gewillig op de foto zetten. De dag begon met sneeuw. 's Nachts was er 10 cm gevallen. Toen we startten om 8:00 uur was het maar 2°! Een mens wil wat! Juist op het moment dat we onbeschut zouden eten en drinken in de natte sneeuw, stopte de camper van het stel uit Zutphen. We konden in de camper weer even op temperatuur komen. Heerlijk was dat. Vóór Jasper brachten we een bezoek aan de Athabasca waterval; indrukwekkend! De volgende dag kwamen we op de Yellowhead Highway, die we tot Lloydminster zullen volgen. Bij de beklimming naar Maligne Canyon sloeg de ketting achter de voorderailleur vast. Vermoedelijk is daardoor de stand van de achterderailleur iets verbogen, waardoor de derailleurwieltjes niet meer sporen met de kettingloop (sorry voor deze technische details). Jan heeft de derailleur weer goed afgesteld, zodat alles weer goed schakelt. De canyon was indrukwekkend, ook al kregen we daar een bui op ons dak. Aan het eind van de dag (8 juni) reden we het Jasper National Park uit. We hadden een resort uitgekozen om te overnachten, maar dat was gesloten na een brand. In het dorp (van 10 huizen) waren gelukkig 2 Bed & breakfasts. Wij kozen voor Mountain Splendour, een meer dan voortreffelijke B&B van Denise en Gordon Yates. Zo zie je maar: je kunt dingen plannen, maar het loopt iedere keer weer anders. Behalve de regen. Die bleef. Naar Edmonton gaf de weerman zelfs een tornado-waarschuwing af. Wij zaten in Entwistle in een motel. De lucht werd zwart, gasten stonden op de railing boven te kijken of de beruchte slurf zich zou ontwikkelen. Gelukkig gebeurde dat niet. De regen die er uit kwam, was zelfs minder dan de hoosbuien die wij onderweg hadden gehad. Na het Jasper Park werd het met het hooggebergte snel minder. Het landschap werd heuvelachtig en naar Edmonton zagen we de eerste jaknikkers. Maar dat niet alleen: we waren ook getuige van een ongeluk met een hert, dat vlak voor ons werd aangereden. Hert dood, auto zwaar beschadigd. In Edmonton hadden we een rustdag op de camping in een park. Toevallig hadden we toen heel mooi weer. Enig nadeel dat dan de kop opsteekt zijn de langpootmuggen, die ons bont en blauw hebben gestoken. Na Edmonton hebben we een herbouwd dorp ter ere van Ukrainse emigranten bezocht (samen met 600 schoolkinderen). Leuk opgezet met 'bewoners' in klederdracht. In Vermilion staat een Ukrains paasei (pysanka); daar kunnen ze in Barneveld nog wat van leren! Dwars door Lloydminster loopt de grens van Alberta en Saskatchewan. Wéér was de voorspelling regen, maar het begon droog en gaandeweg loste de bewolking op. Aan het eind van de middag scheen zelfs de zon. Met twee dagen zijn we in Prince Albert, waar we een paar dagen bij Margriet zullen logeren. We hebben nu 1870 km afgelegd. Groet van Aafke en Jan |